agonia
armenian
v3  

 Agonia.Net  | Policy  | Mission Contact  | Participate
poezii poezii poezii poezii poezii
poezii
armana Poezii, Poezie deutsch Poezii, Poezie english Poezii, Poezie espanol Poezii, Poezie francais Poezii, Poezie italiano Poezii, Poezie japanese Poezii, Poezie portugues Poezii, Poezie romana Poezii, Poezie russkaia Poezii, Poezie

Article Communities Contest Essay Multimedia Personals Poetry Press Prose _QUOTE Screenplay Special

Poezii Romnesti - Romanian Poetry

poezii


Login  
Password  
Submit
I want to register!
Forgot your password?

agonia
texts
comments
members
Collections
workshop

Online Bookshop
classics
chat
photo
Literary TopSites
links
links

.

. Recommended Reading

￭ Õ“Õ¸Ö€Õ± Õ°Õ¡ÕµÕ¥Ö€Õ§Õ¶Õ«

<em>links </em>

Romanian Spell-Checker
Poezie - Poezii
Dictionar de rime
proza, eseuri, literatura
Literary TopSites
noutati IT, jocuri
Romanian Trends
Laptop

<em>forum </em>

Contact

Contact Email
Send a letter for the editor


 
Texts by the same author


Translations of this text
0

 Members comments

print e-mail
Views : 1538 .



Õ…Õ«Õ½Õ¶Õ¡Õ´Õ¥Õ¡Õ¯Õ¨
prose [ ]

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
by [PaulBogdan ]

2008-04-04  |     | 



1944 Օգոստոս – Սեպտեմբերին Ռումանիոյ լեռնային այդ աւանին բնակիչներուն ճակատագիրը կը գրուէր երբեմն արիւնով, երբեմն յուսահատ փախուստի ոլորուն արահետներուն անընթեռնելի նշաններով: Պատերազմն էր որ խորշակի մը պէս կը թաւալէր, ցամաքեցնել սպառնալով կենդանութեան ամէն մէկ ծիլ:
Գերմանները կը նահանջէին եւ թափուր միջոցը կը լեցուէր համայնավար գազանին վախովը:
Պզտիկ ճաշարանի մը տէր եղած իմ գերտաստանս խուճապահար կը փութար երկաթուղիի կառքին մէջ թխմել ունեցած-չունեցածը ժամ առաջ հասնելու համար Գերմանիա:
Բուռ մը Հայեր, ճակտի քրտինքով ճարած կարասիներուն քովիկը կքած, յանկարծ շանթահար կ'անշարժանան ի լուր թագաւորին յայտարարութեան, որ Ռումանիա զէնքը կը դարձնէ երէկուան դաշնակցին՝ Գերմանիոյ դէմ եւ գրկաբաց կ'ողջունէ խորհրդային բանակները:
Կեանքը կտրուկ կը փոխէ իր հունը տարիներուդ վաստակը, յոգնաջան աշխատանքիդ պտուղը յանկարծ մահավճիռդ կը դառնան. Ունեցած պզտիկ ճաշարանդ դէմդ գրուած ամբաստանագիր մըն է յաչս Ռուսերուն, որոնք չունեւորը միայն ապրելու արժանի կը նկատեն: Երթա՞ս հիմա, թէ չերթաս:
Վեց հոգի էին անոնք, որ իջան կառքէն. Տասներեք տարեկան հայրս, իր քոյրն ու եղբայրը, իր ծնողքն ու մեծ հայրը: Իջան, որպէսզի դարձեալ ապաստան փնտռեն, այս անգամ լքուած աղեհանքի մը մէջ: Հայրս կ'ելլէր գիշերը, քաղաքը կ՝իջնէր, կը սլքտար ամայի փողոցները գտնելու համար կտոր մը հաց, կուժ մը ջուր' գինով Ռուսի մը հայհոյանքո՜վը համեմուած:
Երկար չկրցան դիմանալ սակայն. Հօրս մեծ հայրը փորի հիւանդութիւն մը ունեցաւ, որ զիրենք ստիպեց ելլել թաքստոցէն ու յանձնուիլ Աստուծոյ ողորմութեան:
Աստուծոյ ողորմութիւնը կը մարմանցնէր խորհրդային բանակին պարէտը, որ Հայ մըն էր ու ատելի աստեղազարդ համազգեստին տակ ալ պահած էր Հայու սիրտը: Անականկալ այդ հովանաւորութիւնը ազատած էր ընտանիքս թէ՝ հալածանքէ, թէ՝ բոլոր ունեւորներուն բաժին ինկած նախատինքէ:
Ô¸Õ¶Õ¿Õ¡Õ¶Õ¥Õ¯Õ¡Õ¶ ÕºÕ¡Õ¿Õ´Õ¸Ö‚Õ©Õ¥Õ¡Õ¶ Õ¡ÕµÕ½ Õ¤Ö€Õ¸Ö‚Õ¡Õ®Ö„Õ¨ Õ©Õ¥Ö€Õ¥Ö‚Õ½ Õ£Ö€Õ« ÕºÕ«Õ¿Õ« Õ¹Õ¡Õ¼Õ¶Õ¸Ö‚Õ§Ö€, Õ¥Õ©Õ§ Õ€Õ¡ÕµÕ¸Ö‚ Õ¡Õ¶Ö„Õ¶Õ¶Õ¥Õ¬Õ« Õ³Õ¡Õ¯Õ¡Õ¿Õ¡Õ£Õ«Ö€Õ¨ Õ¹Õ©Õ¥Õ¬Õ¡Õ¤Ö€Õ§Ö€ Õ¡ÕµÕ¤ ÕºÕ¡Õ¿Õ´Õ¸Ö‚Õ©Õ¥Õ¡Õ¶ Õ¿Õ­Õ¸Ö‚Ö€ Õ¾Õ¥Ö€Õ»Õ¡Õ¢Õ¡Õ¶Õ¨, Õ¯Õ§Õ½ Õ¤Õ¡Ö€ Õ¾Õ¥Ö€Õ»:
Սակայն վերջաբանին չհասած կը կատարուի հետեւեալը. Հօրս մեծ հայրը գամուած է հիւանդութեան իր մահիճին՝ տնեցիներուն խնամքին ու կարեկցութեան անձնատուր, երբ խորհրդային «ազատարար» բանակին զինուորները կը խուժեն ներս, ըստ սովորութեան՝ կողոպուտի նպատակով:
Հայու համբերութիւնը անսահման ըլալ կը թուի, բայց չէ': Լուռ տառապանքին վերջակէտը զէնքին շաչիւնը կ'ըլլայ՝: Ըմբոստ մեզ հայրս նորէն փախուստի կը դիմէ, այս անգամ լեռները, ուր գայլերուն դէմ միայնակ կը վայելէ «ճերմակ» ահաբեկիչի իր դառն փառքը:
Սակայն շաբաթ մը վերջ կատարուածին մանրամասները յայտնի կը դառնան հայազգի հրամատարին, որ կը պատժէ կողոպտիչ զինուորներն ու տունդարձի արտօնութիւն կուտայ փախստական մեծ հօրս:
Ô¸Õ¶Õ¿Õ¡Õ¶Õ«Ö„Õ«Õ½ Õ¡Õ¦Õ¡Õ¿ Õ¡Õ¦Õ¶Õ«Ö‚ Õ¡ÕµÕ¤ Õ°Õ¡ÕµÕ¸Ö€Õ¤Õ«Õ¶ Õ¯Õ¨ Õ¦Õ¸Õ°Õ¸Ö‚Õ« Ö„Õ«Õ¹ Õ´Õ¨ Õ¾Õ¥Ö€Õ» Õ¸Ö‚ Õ¯Õ¨ Õ©Õ¡Õ²Õ¸Ö‚Õ« Ö„Õ¡Õ¼Õ¡Õ½Õ¸Ö‚Õ¶ Õ¡ÕµÕ¬ Õ­Õ¸Ö€Õ°Ö€Õ¤Õ¡ÕµÕ«Õ¶ Õ¦Õ«Õ¶Õ¸Ö‚Õ¸Ö€Õ¶Õ¥Ö€Õ¸Ö‚ Õ¯Õ¸Õ²Ö„Õ«Õ¶:
Այժմ հասած կը թուի անակնկալ վերջաբանին կարգը: Յիսուն տարի վերջ, Երուսաղէմ, կը պարզուի, որ ուսոցիչներէս մին այդ հրամանատարին եղբօրորդին է: Հայրենաբնակ իրենց գերդաստանը տեղեկութիւն իսկ չէ ունեցած, թէ ո՝ւր թաղուած էր Ռումանիա զոհուած Սամուէլ Գրիգորեանը:
Արիւնակցութեան զգացումը ժառանգական է: Անգամ մը հայաստանցի մը կ'ազատէ Ռումանահայ ընտանիք մը: Ես այդ մարդոց թոռն ու ծոռս, Երուսաղէմէն կ'օրհնեմ Սամուէլ Գրիգորեանի յիշատակն ու երախտիքս կը յայտնեմ հայրենաբնակ Գրիգորեաններուն:

Ô³Ö€Õ¥Õ¡Õ¬ ÕµÔµÖ€Õ¸Ö‚Õ½Õ¡Õ²Õ§Õ´
1996

.  | index








 
shim Home of Literature, Poetry and Culture. Write and enjoy articles, essays, prose, classic poetry and contests. shim
shim
poezii  Search   Agonia.Net   

Reproduction of any materials without our permission is strictly prohibited.
Copyright 1999-2003. Agonia.Net

E-mail | Privacy and publication policy

Top Site-uri Cultura - Join the Cultural Topsites!